Դասարանաին աշխատանք
Օդը մաքուր էր, արցունքի պես ջինջ։Օրը պայծառ աշնան լի համերով... ինչպես ամառն անձրևոտ կապույտ օրով: Կապտավուն սարերն այնքան մոտ, այնքան պարզ էին երևում, որ հեռվից կարելի էր համրել նրանց մաքու լանջերի բոլոր ձորակները, կարմրին տվող մասրենու թփերը։
Աշուն էր` տերևաթափով, արևի նվաղ ջերմությամբ, դառնաշունչ քամիով,որն մգացնում է բոլոր ծառերը, որ ծառերի ճղներից պոկում էր դեղնած տերևները, խմբերով քշում տանում հեռու ձորերը։ Նույնիսկ քարափի հաստաբուն կաղնին խոնարհվում էր քամու առաջ։Դատարկ-Դատարկ… Ամայի ձորերում դեղնակարմիր անտառի հնձած արտերի վրա իջել էր մի պայծառ տխրություն։ Ջինջ օդի սառնության մեջ զգացվում էր առաջին ձյունի շունչը:
Comments
Post a Comment